qəni

sif. <ər.> köhn. Varlı, dövlətli, zəngin. Vəslindən oldum çün qəni, bən mülkü malı neylərəm. Nəs.. Aç kiseyi-səxavətüvün bəndin, ey qəni! M. M.. Məclis vaqe olur qəni və Avropa qaydası ilə bəzənmiş Saranın otağında. C. C.. Mən səni dünya malından qəni edərəm. İ. Ə..